| ..::Młoda::.. |
| Administrator |
|
| |
| Dołączył: 01 Lip 2005 |
| Posty: 12 |
Przeczytał: 0 tematów
|
| Skąd: Trójmiasto |
|
|
|
|
 |
|
 |
|
Witam chciałabym abyście w tym topicu pisali wyrazy do wyjaśnienia. Dodatkowo możecie poprawić lub dodać coś do opisu jakiegoś słówka wyjaśnionego przez poprzedniego użytkownika.
Ja zaczynam 
Barowanie
Metody treningowe mające na celu zmusić konia skoczka do szanowania drągów przeszkodowych. Nawet łagodne formy barowania mogą nadwyrężyć zaufanie konia do jeźdźca, gdyż często polegają na zadawaniu bólu i wywoływaniu strachu przed dotknięciem drągów. Uznane za nieuczciwe zostały zakazane przez Międzinarodową Federację Jeździecką.
Baskilowanie
Łukowate wygięcie konia nad przeszkodą. Koń o lepszym baskilowaniu skacze wydajniej, gdyż wykorzystuje siłę całej muskulatury.
Amazonka
Kobieta jeżdżąca konno. (Polecam bardzo dobrą stonę o amazonkach i jeździe w damskim siodle [link widoczny dla zalogowanych] )
Biegalnia
Rodzaj stajni przeznaczonej dla klaczy ze źrebiętami lub samych źrebiąt. Stajnia taka nie jest podzielona na stanowiska, klacze mogą być w niej uwiązane przy żłobach, zaś źrebięta biegają swobodnie.
Bryczesy
Dziś tą nazwą określa się ogólnie spodnie jeździeckie, nawet te elastyczne, choć niewiele mają one wspólnego z klasycznymi przodkami. Typowe bryczesy na łydce są dopasowane (aby łatwo dawały się wsunąć w buty), a od kolan rozszerzają się zapewniając swobodę ruchów.
Caplowanie
Nerwowe dreptanie i podkłusowywanie w stępie. Caplują najczęściej konie pobudliwe, które "roznosi energia", nie nauczone spokojnie stępować.
Cęgi, średniaki, okrajaki
Nazwy końskich siekaczy odpowiadających ludzkim jedynkom, dwójkom i trójkom.
Cwał
Najszybsza, czterotaktowa odmiana galopu wykorzystywana podczas wyścigów konnych.
Cybaty
Koń o budowie upodobnionej do żyrafy- zad jest o wiele niżej niż przód.
Czapsy
Ochraniacze sięgające od pasa do kostek, często zdobione frędzlami, używane przez kowbojów i w jeździe westernowej.
Czworobok
Prostokątny plac o wymiarach 20 x 60 m lub 20 x 40 m, na którym rozgrywa się konkursy ujeżdżenia.
Dosiad
Sposób, w jaki jeździec siedzi na koniu uwarunkowany jego budową ciała i stopniem wyszkolenia konia. Oddziaływanie dosiadem jest podstawową pomocą jeździecką.
Dresaż
Inaczej ujeżdżenie- dyscyplina jeździecka.
Dutka
Przyrząd do poskramiania koni. Może występować w dwóch odmianach: pałki z rzemienną pętlą skręcaną na górnej wardze lub drewnianych kleszczy. Użycie obu ma ten sam cel: uciśnięcie wargi odwraca uwagę konia od wykonywanego zabiegu (np. weterynaryjnego).
Dżokej
Jeździec biorący udział w wyścigach konnych.
Fałszowanie
Występuje, gdy koń poruszający się np. w prawo galopuje z lewej nogi (przez "pomyłkę" lub z powodu gorszego wygimnastykowania). W przeciwieństwie do kontrgalopu fałszowanie jest niezamierzone.
Flot
Pamiątkowa rozetka ze wstążki przypinana do ogłowia konia startującego w zawodach. Jeżeli niemożliwe jest nagrodzenie każdego zawodnika to wg. przepisów flot powinna otrzymać grupa najlepszych, stanowiąca 25% wszystkich uczestników.
Foulee
Skok galopu konia, długość ok. 3-4 m.
Hacele
Wkręcane w podkowę bolce zapobiegające ślizganiu się konia np. na mokrej trawie czy lodzie.
Hipika
Jeździectwo, sport konny.
Hufnale
Gwoździe do przybijania podków, inaczej podkowiaki.
Impuls
Według przepisów PZJ: "impuls jest terminem opisującym ruch konia. Im ruch jest bardziej ekspresyjny, elastyczny i "okrągły", tym większy jest impuls. Maksymalne wykorzystanie tej energii może nastąpić przy utrzymaniu elastyczności pracy grzbietu i łagodnym kontakcie z ręką jeźdźca". Stawy kończyn konia chodzącego z impulsem pracują jak "dobrze naoliwiona maszyna", a w ruchu nacechowanym dynamiką występuje faza wyraźnego zawieszenia.
Kadryl
Grupowy pokaz ujeżdżenia wykonywany pod muzykę.
Kasztany i ostrogi
Rogowe twory znajdujące się po wewnętrznej stronie nóg (kasztany) i w szczotkach pęcinowych (ostrogi), będą ce prawdopodobnie pozostałościami opuszek zredukowanych w procesie ewolucji.
Koniuszy
Zwierzchnik masztalerzy w stadninie lub stadzie.
Kontrgalop
Ruch ujeżdżeniowy polegający na tym, że koń poruszający się w prawo jest ustawiony w lewo i galopuje z lewej nogi (i odwrotnie) na polecenie jeźdźca.
Kontrmaster
Jeździec zamykający zastęp i pilnujący porządku w biegu terenowym. Uczestnikom biegu nie wolno zostawać za kontrmasterem.
Kros
Bieg na przełaj z przeszkodami.
Krzyżowanie
Taki sposób porusznia się konia w galopie, gdy przodem galopuje on z prawej nogi, a zadem z lewej i odwrotnie. Krzyżowanie jest niebezpieczne i może spowodować wywrotkę.
Kurtyzowanie
Stosowane dawniej przycinanie ogona połączone z amputacją części rzepu. Kurtyzowane ogony można jeszcze spotkać u koni zimnokrwistych (np. we Francji), gdyż podreślają mięśnie zadu.
Luzak
Osoba pomagająca jeźdźcowi w opiece nad koniem podczas zawodów, przed i po starcie, także często rozprężająca go. Luzak to także pomocnik powożącego w zawodach zaprzęgowych, pilnujący prawidłowego przejazdu trasy maratonu i balansujący ciałem i bryczką podczas pokonywania przeszkód. Dawniej luzakiem zwano także drugiego konia prowadzonego przez jeźdźca luzem.
Łękowatość
Określenie budowy konia charakteryzującej się wklęsłą linią grzbietu. Wada ta ma mniejsze znaczenie u koni zaprzęgowych, natomiast u wierzchowców jest niepożądana, gdyż wskazuje na słabe związanie grzbietu i utrudnia zbieranie.
Maneż
Ujeżdżalnia, zwykle kryta, a także specjalne pomieszczenie w stadninie gdzie przeprowadza się krycie klaczy.
Master
Jeździec prowadzący bieg terenowy (np. św. Huberta), którego nie wolno wyprzedzać.
Masztalerz
Pracownik obsługujący konie w stadninie lub stadzie.
Odmiany
Białe plamy, zwykle na głowie i nogach, z którymi koń przychodzi na świat. Pierwsze mają zwykle własne nazwy (np. gwiazdka, łysina), zaś drugie nazywane są od miejsc, które obejmują (np. 1/3 nadpęcia). Białe włosy odmian rosną na różowej skórze, jedynie przy bardzo małych skóra może być pigmentowana.
Padok
Ogrodzona kwatera pastwiska lub miejsce na torze wyścigowym, gdzie prezentowane są konie przed gonitwą.
Parada
Zespół sygnałów przekazywanych za pomocą dosiadu, łydek i rąk jeźdźca prowadzących do prawidłowego zatrzymania konia. Wykonując pełną paradę jeździec napina krzyż, lekko odchyla ramiona do tyłu, cofnięte nieco za popręg łydki zamyka na bokach konia i na końcu przytrzymuje wodze.
Parkur
Plac, na którym rozgrywane są zawody w skokach przez przeszkody.
Plastron
Rodzaj szerokiego, białego krawata uformowanego wcześniej lub po założeniu, spiętego spinką i noszonego na kołnierzyk koszuli. Plastron jest elementem stroju jeździeckiego, obowiązkowym w konkurencji ujeżdżenia.
Pony games
Nie posiadająca na razie polskiej nazwy zręcznościowa konkurencja jeździecka, w której biorą udział dzieci dosiadające kuców. Drużyny (dwie lub więcej) równolegle pokonują tor przeszkód (np. slalom, przenoszenie różnych przedmiotów itp.) zwycięża ta, której uda się to zrobić najszybciej i bezbłędnie.
Półparada
Zespół sygnałów polegających na takim współdziałaniu dosiadu, łydek i rąk, które pozwala przygotować konia do wykonania czekającego go zadania. Stosując półparadę jeździec mocniej napina krzyż i działąjąc łydką wewnętrzną rytmicznie pracuje wewnętrzną wodzą. Wodza zewnętrzna pozostaje napięta, a zewnętrzna łydka pilnująca, by koń pozostał prosty jest przyłożona lekko za popręgiem.
Przebudowany
Określenie konia, u którego linia kłębu leży niżej niż linia zadu. Przebudowanie generalnie uważane jest za wadę budowy, ale u niektórych koni (np. u hucułów) jest cechą rasową. Przebudowane bywają także konie młode, które nie zakończyły jeszcze wzrostu.
Przepuszczalność
Osiągnięta przez odpowiednie szkolenie zdolność właściwego reagowania na pomoce jeźdźca.
Puller
Ciągnąć.
Rejestry
Wgłębienia na powierzchni tnącej siekaczy konia ścierające się w określony sposób w ciągu jego życia. Na podstawie ich wyglądu można więc określi wiek zwierzęcia.
Równowaga
Stan, w którym koń jest zdolny do noszenia ciężaru jeźdźca bez zbędnego usztywniania się. Zdolność równoważenia się może być naturalna lub wypracowana przez właściwe szkolenie.
Rytm
Pierwszy z celów szkolenia konia. Zanim zaczniemy właściwą pracę ujeżdżeniową jeździec musi pomóc znaleźć koniowi jego naturalny rytm. W każdym z chodów kroki konia powinny następować po sobie w regularnych odstępach. Włąściwy rytm pomagają wypracować ćwiczenia w kłusie i galopie roboczym oraz stępie swobodnym. Osiągnięcie równomiernego rytmu jest podstawą rozluźnienia konia.
Stadnina
Ośrodek prowadzący hodowlę koni. Według definicji za stadninę uważa się gospodarstwo hodowlane posiadające co najmniej pięć klaczy-matek i jednego lub więcej ogierów zarodowych oraz odpowiednią bazę (duże pastwiska, budynki itp.). W stadninach rodzą się i dorastają źrebięta i to jest ich główne zadanie.
Stado (ogierów)
Ośrodek skupiający najlepsze ogiery wyhodowane w stadninach. Stada nie prowadzą hodowli, są tylko właścicielami reproduktorów, które wysyłane są w teren na tzw. punkty kopulacyjne lub zajmują boksy czołowych w stadninach.
Stanowisko
Rodzaj końskiego "mieszkania", w którym zwierzę jest na stałe uwiązane przy żłobie i oddzielone od sąsiadów przegrodą.
Stipl
Płaski bieg z przeszkodami, rodzaj gonitwy przeszkodowej na wyścigach oraz jeden z elementów próby terenowej w WKKW.
Ujeżdżanie
Przygotowanie konia do pracy pod siodłem.
Ujeżdżenie
Konkurencja jeździecka mająca na celu prezentację stopnia wyszkolenia konia i jego porozumienia z jeźdżcem. Ujeżdżenie stanowi też jedną z prób w WKKW i powożeniu.
WKKW
Wszestronny Konkurs Konia Wierzchowego, konkurencja jeździecka będąca wszechstronnym sprawdzianem możliwości konia i jeźdżca. Składa się z trzech części: ujeżdżenia, próby terenowej i skoków przez przeszkody, rozgrywanych przez trzy kolejne dni.
Zganaszowanie
Takie ustawienie głowy konia, przy którym potyliza jest najwyższym punktem, a linia nosa pozostaje nieco przed pionem.
Anglezowanie
Unoszenie się w takt ruchów konia podczas jazdy w kłusie.
Angloarab (xxoo)
Rasa gorącokrwistych koni, powstałych ze skrzyżowania arabów i koni pełnej krwi angielskiej. Łączą w sobie najlepsze cechy obu najszlachetniejszych gatunków: szybkość i siłę konia pełnej krwi angielskiej oraz twardość, wytrzymałość, urodę, lepsze wykorzystanie paszy i łagodniejszy charakter koni czystej krwi arabskiej.
Anglonormandzki koń
Francuski wierzchowiec; jest silnej budowy i posiada niezwykle dobry charakter. Używany we wszystkich formach jeździectwa.
Arab (oo)
Koń czystej krwi arabskiej; rasa gorącokrwistych, szlachetnych koni, wyhodowanych na Półwyspie Arabskim już 600-700 lat temu; są niskiego wzrostu (ok. 150cm).
Ardeński koń
Rasa konia zimnokrwistego; wywarł główny wpływ na formowanie się różnych ras koni pociągowych w Europie. Posiada bardzo cenione przez niektórych mięso.
Baskila
Pozycja z podkurczonymi nogami, wyciągniętą szyją i pyskiem, którą przybiera koń podczas skoku przez przeszkodę.
Berberyjski koń
Wytrzymały i mało wymagający koń wierzchowy o bardzo starym rodowodzie; występuje w Hiszpanii i północnej Afryce.
Biała maść
Jedna z maści podstawowych jasnych; białe konie mają biały ogon i grzywę, kopyta o jasnym rogu i cielistą skórę.
Boks
Miejsce przeznaczone w stajni dla danego konia; wymiary min. 3 x 3 m. Drzwi muszą otwierać się na oścież w kierunku korytarza lub przesuwać się na szynach. Boks jest dla konia bardziej komfortowym rozwiązaniem niż stanowisko - stwarza lepsze warunki do odpoczynku, zwierzę nie jest uwiązane i czuje się swobodnie. Stajni boksowej wymagają konie sportowe.
Buloński koń
Rasa konia pociągowego; słynny dzięki mieszkańcom Bolougne we Francji, którzy w dawniejszych czasach codziennie wyprawiali się na tych koniach do Paryża (120 km), by sprzedawać świeże ryby. Konie bulońskie pracują jeszcze dziś w przybrzeżnej strefie kanału La Manche.
Bułana maść
Jedno z umaszczeń podstawowych ciemnych; sierść konia bułanego jest złotawopłowa, grzywa i ogon czarne, kończyny są ciemne. Może występować pręga wzdłuż kręgosłupa i prążkowanie na podudziach i przedramionach.
Camargue; koń z Camargue
Jeden z niewielu żyjących obecnie na wolności koni. Nie pochodzi od konia domowego. Żyje w stadach ok. 40 sztuk, dożywa późnej starości. |
|
